یک روش برای ایجاد یک اثر هنری (نقاشی) به صورت دیجیتال یا یک تکنیک برای ساخت هنرهای دیجیتال در کامپیوتر است. به عنوان یک روش خلق اثر هنری، از ابزارهای نقاشی سنتی مانند رنگ اکریلیک، رنگ روغن، جوهر، آبرنگ و غیره استفاده می کند و رنگ دانه ها را بوسیله نرم افزار کامپیوتری که روبات های صنعتی یا دستگاه های اداری (پرینترها) را هدایت می کند، روی حامل های سنتی مانند پارچه بوم، کاغذ، پلی استر و غیره اعمال می کند. نقاشی دیجیتال به عنوان یک تکنیک به برنامه نرم افزاری گرافیک کامپیوتری اشاره دارد که از بوم دیجیتالی و جعبه رنگ دیجیتالی از قلموها، رنگ ها و دیگر ابزارها استفاده می کند. این جعبه دیجیتالی حاوی ابزارهای بسیاری است که در خارج از کامپیوتر وجود ندارند و به نقاشی دیجیتال، ظاهر و حس متفاوتی نسبت به اثر هنری سنتی می دهند.
نقاشی دیجیتال یا Digital Painting با دیگر شکل های هنر دیجتال تفاوت دارد، مخصوصا هنر تولید شده توسط کامپیوتر، زیرا کامپیوتر مدلی را رندر نمی کند. هنرمند از تکنیک های نقاشی استفاده می کند تا نقاشی دیجیتال را مستقیما روی کامپیوتر خلق کند. تمامی برنامه های نقاشی دیجیتال تلاش می کنند تا استفاده از ابزارهای فیزیکی را از طریق افکت های مختلف قلمو و رنگ شبیه سازی کنند. در بسیاری از برنامه ها، قلموهایی وجود دارند که به صورت دیجیتالی به گونه ای شکل داده شده اند تا شبیه سبک های سنتی مانند رنگ روغن، اکریلیک، پاستل، ذغال، مداد و حتی ابزارهایی مانند رنگ پاش، باشند. همچنین افکت های خاصی وجود دارد که مخصوص هر نوع نقاشی دیجیتال هستند، مانند آبرنگ روی یک نقاشی دیجیتال آبرنگی. در اکثر برنامه های نقاشی دیجیتال، کاربران می توانند با استفاده از ترکیبی از تکسچرها و شکل ها، خودشان سبک های جدیدی برای قلمو بسازند. این قابلیت برای پر کردن شکاف بین نقاشی دیجیتال و سنتی اهمیت دارد.
Digital Painting بیشتر در هنر تولیدی رونق دارد. بطور وسیعی در طراحی مفهومی برای فیلم ها، برنامه های تلویزیونی و بازی های ویدئویی مورد استفاده قرار می گیرد. نرم افزارهای نقاشی دیجیتال مانند Corel Painter، Adobe Photoshop، ArtRage، GIMP، Krita، MyBrushes و OpenCanvas به هنرمندان محیطی مشابه با یک نقاش واقعی را می دهند: یک بوم، ابزارهای نقاشی، پالت های ترکیب رنگ و گزینه های بسیاری برای رنگ. انواع مختلفی از نقاشی دیجیتال وجود دارد، از جمله امپرسیونیسم، رئالیسم و آبرنگ. نقاشی دیجیتال مزایا و معایبی دارد. نقاشی دیجیتال به هنرمند اجازه می دهد با سهولت در محیطی سازمان دهی شده و مرتب کار کند، اما برخی عقیده دارند که هنرمند با در دست داشتن یک قلموی واقعی کنترل بیشتری خواهد داشت. بعضی از هنرمندان عقیده دارند که در نقاشی دیجیتال یک چیزی کم است، مانند خصوصیتی که برای هر شیء فیزیکی منحصربفرد است. بسیاری از هنرمندان درباره تفاوت های میان آثار دیجیتالی و سنتی وبلاگ می نویسند.
مقایسه Digital Painting با نقاشی سنتی
به غیراز جداسازی حامل ها، مهمترین تفاوت میان نقاشی دیجیتال و سنتی، فرایند غیرخطی است. یعنی هنرمند اغلب می تواند نقاشی خود را در چندین لایه هایی بچیند که قابلیت ویرایش بطور مستقل را دارند. همچنین قابلیت Undo و Redo، باعث ایجاد فواصل غیرخطی در فرایند خلاقانه می شود. نقاشی دیجیتال همچنین از نظر طرز بکارگیری تکنیک ها و مطالعه نقاشی سنتی به خاطر تفاوت های سطوح و تنوع وسیع تر ابزارها، متفاوت است. هنرمند دیجیتال ابزارهایی را دارد که در دسترس نقاش سنتی قرار ندارند. برخی از اینها شامل: یک پالت مجازی حاوی میلیون ها رنگ (البته این رنگ ها به خاطر قابیلت های صفحه نمایش و تکنولوژی های چاپ محدود هستند، درحالیکه در نقاشی های سنتی، رنگدانه ها، ماده ای ملموس هستند)، بوم یا رسانه ای با هر اندازه و قابلیت حذف کردن اشتباهات و همچنین پاک کن ها، مدادها، قوطی های اسپری، شانه ها و انوع ابزارهای افکت دو بعدی و سه بعدی. یک تبلت و قلم گرافیکی به هنرمند اجازه می دهد با حرکات دقیق دست کار کند و قلم و سطح طراحی واقعی را شبیه سازی می کند، درحالیکه برنامه های دیگر (Adobe Eazel) قابلیت نقاشی با انگشت بطور مستقیم روی صفحه نمایش را دارند. تبلت ها و صفحات لمسی می توانند حساس به فشار باشند و به هنرمند اجازه دهند تا شدت فشار ابزار روی صفحه را کنترل کند. تبلت هایی با بیش از دو هزار سطح مختلف فشار وجود دارد.
